Rachunkowość mimo stereotypowych skojarzeń, prężnie się rozwija i nadąża za następującymi zmianami. Dziedziną, której rozwój można najbardziej zaobserwować jest rachunkowość zarządcza. Zapotrzebowanie na specjalistów z tego zakresu jest ogromne. 

Rachunkowość zarządcza w przeciwieństwie do podatkowej równie istotnej, pełni bardzo ważną funkcją z punktu widzenia właścicieli firm. Jej głównym zadaniem jest zbieranie, przetwarzanie i dostarczanie informacji o stanie finansów jednostki gospodarczej, co stanowi podstawę dobrze podjętych decyzji gospodarczych. 

Narzędziami rachunkowości zarządczej są: 

- analiza porównawcza pozycji konkurentów, 

- zarządzanie działaniami, 

- rachunek kosztów łańcucha wartości, 

- analiza czynników koszt twórczych, 

- rachunek rentowności klientów, 

- rachunek kosztów cyklu życia, 

- rachunek kosztów docelowych,

- rachunek kosztów jakości, 

- model DuPonta, 

- analiza progowa. 

Wskazane narzędzia rachunkowości zarządczej są rozszerzeniem analizy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Zakres ich stosowanie nie obejmuje tylko spraw bieżących, lecz także długofalowe działania, dzięki czemu można je stosować również w analizie strategicznej firmy.

Przeczytaj także: Definicja insourcingu

Zasada podwójnego zapisu stanowi jedną z najstarszych i podstawowych zasad rachunkowości. Pierwsze zapisy dokonywane za pomocą tej metody, dokonywane byłą na zwykłych kartkach papieru.

Podwójny zapis opiera się na liście kont przygotowanej w oparciu o poszczególne zasady. Obowiązkowo każda transakcja musi zostać zarejestrowana na dwóch kontach. Zapis taki powinien zawierać poparty odpowiednim dowodem księgowym, wpis takiej samej kwoty.

Zasada podwójnego zapisu używana jest przy prowadzeniu ksiąg głównych. Za pomocą konta księgowego dwustronnego dokumentuje się dane zawierane w tych właśnie księgach. Na koncie tym wyróżnić możemy, po lewej stronie rubryki „Winny”, a po prawej „Ma”. Ważne jest, aby zarówno po lewej jak i prawej stronie sumy były równe.

Dzięki zasadzie podwójnego zapisu, możliwe jest zachowanie zasady równowagi bilansowej, zakładającej równowartość wartości wszystkich składników majątku w stosunku do sumy wartości źródeł ich finansowania.

Wysłanie pracownika w podróż służbową wiąże się z obowiązkiem pokrycia kosztów, jakie pracownik poniósł w związku z jej odbyciem. Przedsiębiorca musi więc dokonać rozliczenia kosztów podróży służbowej. Szczegółowe zasady rozliczania podróży służbowych określa Kodeks Pracy i to w nim pracodawca może znaleźć wszystkie potrzebne informacje. 

Koszty podróży służbowej obejmują:
- dietę, czyli koszt wyżywienia w czasie podróży, 

- wydatki na przejazd (publicznymi środkami przejazdu lub samochodem osobowym w zależności od decyzji pracodawcy), 

- koszt noclegów, w wysokości przedstawionego rachunku lub w przypadku jego braku w wysokości 150% diety, 

- koszty przejazdu środkami komunikacji miejskiej (20% diety), 

- inne udokumentowane wydatki, określone przez pracodawcę i odpowiednio uzasadnione. 

Zanim pracownik uda się w podróż służbową, ma prawo ubiegać się przyznanie przez pracodawcę zaliczki na wydatki wiążące się odbyciem podróży.

Emerytura stanowi świadczenie pieniężne, które ma pełnić funkcję zabezpieczenia bytu na starość dla osób, które ze względu na swój godziwy wiek nie są w stanie prowadzić już pracy zarobkowej. Aby otrzymać dane świadczenie konieczne jest wypełnienie także kilku zasadniczych warunków.

Aktualnie minimalna emerytura i renta wynosi 882,56 złotych, co jak nie trudno się domyślić pozwala ludziom starszym bytować na bardzo skromnym poziomie. Rząd niejednokrotnie podkreśla, że czyni wszystko co w jego mocy, aby podnieść standard życia osób starszych, jednak coraz mocniej starzejące się społeczeństwo znacząco utrudnia osiągnięcie tego celu.

Od stycznia 2017 roku minimalne świadczenie emerytalne i rentowe zostanie podniesione do 1 000 złotych. Dodatkowo coroczna podwyżka danych świadczeń nie będzie mogła być niższa niż 10 zł w skali miesięcznej. Osoby, których świadczenia przewyższą jednak 1369 złotych otrzymają podwyżkę zgodną ze wskaźnikiem waloryzacji.

Controlling wciąż nie jest do końca dobrze rozumianym przez przedsiębiorców pojęciem. Najprościej rzecz ujmując, jest to opracowany przez daną jednostkę system kierowania posiadanym przedsiębiorstwem. Działania controllingu polegają na ciągłym monitorowaniu funkcjonowania danego przedsiębiorstwa pod kątem realizacji określonych wcześniej celów, a następnie dopasowaniu się przedsiębiorstwa do zmieniających się potrzeb otoczenia i przekazywaniu ich do osób, które zajmują stanowiska zarządzające.

System ten umożliwia wyszukiwanie odpowiednich informacji, a w następnej kolejności na ich podstawie planowanie przedsięwzięć i inwestycji oraz kontrolowanie ich realizacji. W większości przypadków, controlling w firmach wprowadzany jest na potrzeby kadry zarządzającej, która dzięki niemu potrzebuje większej ilości bardzo szczegółowych informacji na temat działalności jednostki, które z pewnością okażą się niezbędne do podjęcia bardzo ważnych i przyszłościowych dla firmy decyzji.

Można zatem stwierdzić, iż działania wywodzące się z controllingu, znajdują się na granicy zarządzania i kontrolowania, ponieważ obejmują:

- określanie firmowych celów do realizacji,

- planowanie sposobów ich realizacji,

- zarządzanie firmowymi finansami,

- kontrolowanie działalności przedsiębiorstwa.

Możemy rozróżnić:

- controlling strategiczny, który nakierowany jest na realizacje zaplanowanych przez przedsiębiorstwo planów długookresowych,

- controlling operatywny, który z kolei dotyczy bieżących spraw związanych z finansowaniem przedsiębiorstwa.