Tradycyjne techniki księgowości

Zanim księgowość zaczęto prowadzić prawie całkowicie na komputerach, za pomocą specjalnych systemów komputerowych, stosowano tradycyjne techniki księgowości, takie jak forma tabelaryczna czy rejestrowa.

Pierwszą z nich jest wspominana forma tabelaryczna, polegająca na prowadzeniu księgi dziennik-głównej, łączącej dwa urządzenia księgowe jakimi są dziennik i zbiór kont głównych. Chociaż jest to dosyć przejrzystą formą prowadzenia księgowości, pozwalającą łatwo uzgodnić zapisy na kontach oraz szybko wyszukać błędy, ograniczała liczbę kont syntetycznych.

Kolejną z tradycyjnych technik księgowości jest forma przebitkowa. Stosowana była zarówno do zapisów w formie maszynowej, jak i ręcznej. Forma przebitkowa zastępuje zwarte księgi, luźnymi kartami kontowymi, które tworzyły kartoteki. Zaletami tej formy są: możliwość podziału pracy, stosowanie nieograniczonej liczby kont oraz zmniejszenie ryzyka popełnienia błędu.

Ostatnią z tradycyjnych technik księgowości jest forma rejestrowa stosowana do ewidencji operacji o charakterze masowym. W tej technice podstawowym urządzeniem do rejestracji operacji są rejestry, tworzone według poszczególnych zagadnień. Istotną zaletą tej formy jest możliwość występowania nieograniczonej ilości kont syntetycznych.